Biegaczka II Willego Baumeistera &
Portret Haliny Konopackiej Wacława Piotrowskiego
Artystyczne wizerunki lekkoatletek w kontekście polityczno-społecznych przemian w Republice Weimarskiej i Polsce lat dwudziestych
CBH PAN zaprasza Państwa na wykład dr Przemysława Strożka (IS PAN)
Olimpijski Konkurs Sztuki w Amsterdamie, otwarty równolegle z Igrzyskami IX Olimpiady w 1928 roku, był największą wystawą sztuki o tematyce sportowej, jaka do tego czasu powstała. W Stedelijk Muzeum wystawionych zostało niemal 700 obiektów: prac malarskich, rzeźb i projektów architektonicznych, które wyrażać miały ducha olimpizmu. Na tak wielkiej wystawie, wśród kilkuset dzieł, pojawiły się zaledwie dwa obrazy, ukazujące wizerunki sportsmenek w dyscyplinie lekkiej atletyki: Portret Haliny Konopackiej Wacława Piotrowskiego i Biegaczka II Willego Baumeistera. Tak niewielka ilość prac artystycznych związanych z kobiecą lekkoatletyką związana była zapewne z tym, że Międzynarodowy Komitet Olimpijski zabraniał rywalizować kobietom na igrzyskach w tej dyscyplinie w pierwszych ośmiu edycjach, aż do 1928 roku. To właśnie na Igrzyskach IX Olimpiady w Amsterdamie kobiety zadebiutowały w tej dyscyplinie. I to właśnie kobiety zdobyły na tych Igrzyskach w lekkiej atletyce pierwsze i jedyne złote medale dla Polski i Niemiec: Halina Konopacka w rzucie dyskiem oraz Karoline „Lina” Radke-Batschauer w biegu na 800 m.
Namalowane jeszcze przed igrzyskami obrazy Piotrowskiego i Baumeistera, wystawione w Amsterdamie w czasie igrzysk, zapowiadały więc tryumfy lekkoatletek z Polski i Niemiec, które zdominowały w tej dyscyplinie męskich reprezentantów. Oba obrazy ukazywały też odbicie społecznych zmian, jakie zachodziły w Polsce i Niemczech za sprawą rozwoju kultury fizycznej i sportu kobiet. Interpretacja obu obrazów, w kontekście polityki sportowej prowadzonej w latach 20. w obu krajach i historii Igrzysk IX Olimpiady w Amsterdamie 1928, pozwoli w dużym stopniu owe przemiany rozpoznać i zrozumieć.
Kontakt: dr Małgorzata Stolarska-Fronia
